De meerdaagse vakantiereis voerde ons dit jaar opnieuw naar buurland Duitsland. Naar het Odenwald, het nog redelijk onbekende natuurgebied aan de Neckar ten Zuiden van Frankurt. Die onbekendheid was al snel verleden tijd. Ook nu beleefden we weer een keigezellige week met een heel fijne enthousiaste groep KBO’ers.

Al weken van te voren werd er in de soos over gesproken. “Hoast vakantie, as we mar moi weer hebbe!” Het weer werd echter niet beter en ook bij vertrek op de vroege maandagmorgen van 10 juni waren er nog steeds die vervelende regenbuien. Toch werden vol goede moet de koffers in de bus geladen. En met aan het stuur chauffeuse Lucy namen we, uitgezwaaid door familie en kennissen, afscheid van het druilige Riekevort.

Nauwelijks de grens met Duitsland gepasseerd gloorde er een voorzichtig zonnetje door het wolkendek. Naar later bleek zou de zon ons tijdens de hele vakantie volgen en bleven we gevrijwaard van die vervelende regen. Tegen het middaguur was er een tussenstop in Mainz waar we na de gezamenlijke lunch nog een paar uurtjes deze mooie stad verkenden. Aan het einde van de middag bereikten we dan hotel Hirsch in Rothenberg, waar we verwelkomt werden door gastvrouw Angelika. De kamers werden ingenomen en met een enkele aanpassing vonden we ons plekje voor deze week. We maakten ons op om aan tafel te gaan voor het eerste avonddiner. De avond werd rustig doorgebracht met een drankje en de liefhebbers onder ons namen de gelegenheid om een kaartje te leggen.

Op de tweede dag maakten we een rondrit door het glooiend landschap van het Odenwald met z’n overweldigend groen. De gids vertelden ons uitgebreid over de vele bezienswaardigheden en waar mogelijk was er een lange stop met rondwandeling.

Op de woensdagochtend ging het, na het uitgebreide ontbijt, richting Weinheim met zijn vele bezienswaardigheden. ’s Middags was er de gezamenlijke lunch in de Woinemer brouwerij, helaas nog wel erg vroeg om te proeven van een speciaal Duits biertje. Na deze gezellige lunch wandelden we naar Hermannshof, een prachtige kijktuin met een grote diversiteit aan planten en bomen. De terugweg naar het hotel werd onderbroken door een ‘gebaksstop’. Het zo bekende Duitse gebak ging er in als koek, moet kunnen voor deze ‘ene’ keer!

Voor het avondeten daalden we deze keer af naar de imposante wijnkelder van het hotel voor een typisch Duitse Schinkenvesper. Voor ons allen een nieuwe ervaring met een proeverij van diverse soorten ham. Smullen geblazen! Aansluitend konden we genieten van een wijnproeverij. Vijf soorten wijn, uitgebreid beschreven door Martin de hoteleigenaar, afgewisseld met muziek en gezamenlijke zang.

Donderdags bezochten we Heidelberg, een historische studenten- en toeristenstad aan de Neckar. Aan de hand van een gids bezochten we de mooiste plekken, zoals de Alte Brücke en het hooggelegen Schloss. In de namiddag was er een rondvaart op de Neckar, zodat we nog eens konden genieten van deze stad met uitzicht vanaf het water.

Aansluitend aan het avondeten was er de traditionele muziekavond. Het eenmans ‘orkest’ viel bijzonder in de smaak en onder het zingen van de nodige Schlagers werd de dansvloer opgezocht. En …., inmiddels ook traditie, de polonaise van Riekevorste KBO’ers op vakantie in Duitsland.

Op de vrijdag, ging het richting de Pfalzer Weinstrasse. Ook wel het Toscane van Duitsland genoemd. De beklimming naar het Hambach kasteel was iets voor de sterken ter been. Helaas konden we dit kasteel alleen aan de buitenkant bewonderen. Weer afgedaald naar de bus wachtte ons een wel heel aparte picknick. Een gestoofde aardappel met een stuk leverpaté, overgoten met een lekkere sausje. En daarbij een wijntje naar keuze.

Op zaterdagmorgen namen we afscheid van hotel Hirsch. Van Angelika en Martin onder dank voor het fijne verblijf in hun hotel. De terugtocht ging langs de breed stromende Rijn. In het toeristische Rüdesheim maakten we een langere tussenstop met als gezamenlijk lunch Flammkuchen mit Speck. En dan op weg naar het afscheidsdiner bij het exclusieve restaurant Graaf ter Horst in Horst aan de Maas. Ook dit etentje paste precies in de sfeer van onze vakantieweek: met de hele groep lekker genieten in een gemoedelijke sfeer.

Tijdens het laatste stukje naar Riekevort wordt chauffeuse Lucy uitgebreid bedankt voor haar goede zorgen en prettige begeleiding tijdens de hele reis. En als we in de verte onze ‘ranke spits’ zien opdoemen zijn we blij om gezond en wel weer in ons mooie Riekevort terug te keren.

Maar ook: “Op naar volgend jaar en dan nog iets langer …!!”