Tegen de klok van half elf stroomt het plein langzaam ‘vol’ met KBO’ers gekleed in fietstenue en voorzien van voldoende eten en drinken. De een, met de warme voorgaande dagen nog ingedachte, in zomerse outfit, maar de meesten toch met iets behoudendere kledij. Immers de broodheren van de diverse weerwebsites voorzien een gematigde zomerdag. Wel een aangenaam fietstemperatuurtje van zo’n dikke twintig graden en, zeker zo belangrijk, een droge dag.

Na een grondige controle van het aantal aanwezigen door Piet, de bedenker van de route en verder alles wat we vandaag tijdens de tocht mee zullen maken, blijkt dat Jos wegens wat fysieke probleempjes afwezig is. En zo stokt de telling bij vijfentwintig fietsers, wel wat jammer daar dan iemand alleen moet fietsen, maar door af en toe te wisselen wordt dat wel opgelost. De gele KBO-hesjes worden uitgedeeld, belangrijk voor de veiligheid tijdens de tocht. Handig ook als er iemand zou verdwalen, gemakkelijker terug te vinden ..!!

En zo vertrekken we naar ….? Voor Piet een weet, voor de anderen een vraag. We fietsen richting enclave De Walsert en verder door de agrarische omgeving van buurdorp Wanroij, met aan de horizon de kolos van de voormalige Boerenbond. Fijn voor de Wanroijenaren dat deze binnenkort ter aarde zal storten. Kriskrassend door Wanroijs buitengebied bereiken we al snel het mooie en rustige Peeldorpje Wilbertoord. De route voert ons langs het dorpsplein met de mooie kiosk. Helaas laat het bestelde welkom orkest verstek gaan en rest ons slechts een korte drinkpauze. De geruchten dat er verderop een wegblokkade zou zijn worden, na een  vluchtige controle van Piet, naar het land der fabeltjes verwezen en al snel beginnen we aan het tweede deel van onze tocht. Fietsend langs de hopplantage naderen we het uitgestrekte landgoed Princepeel, met als ‘pronkstuk’ de steeds verder uitdijende gasfabriek van Smits. De Middenpeelweg wordt vakkundig overgestoken, richting de spottersplek van vliegbasis Volkel. Hier krijgen we de tweede tegenvaller van de dag te verwerken. De bestelde vliegshow van de vliegbasis werd op het laatste moment geannuleerd vanwege de veel te grote milieubelasting. Geruchten gaan dat FDF hier achter zou zitten. Er blijft dan, vanwege de grote CO2 uitstoot, te weinig ruimte over voor de bouw van nog grotere stallen in dit landelijke gebied.

Zo kunnen we de vliegbasis in alle rust passeren en via een geitenpaadje en een stukje Middeleeuwse klinkerweg nadert de indrukwekkend lange sliert KBO-fietsers zoetjes aan de ravitailleringsplaats, met de toepasselijke naam ‘Bij Ons’. Deze is ingericht in het mooie buitengebied van het Oventje. De ontvangst van gastvrouw Trudy en gastheer Jan is hartelijk. Een lekker bekske koffie of thee met plakje cake Trudy gaat er wel in. De zelf meegebrachte broodjes en boterhammen worden gretig verorberd.

Na een uurtje wordt door Piet het sein van vertrek gegeven, ondanks de donkere en dreigende lucht. Buienradar geeft, aldus enkelen, aan dat het pas om drie uur gaat regenen. Nee, je kunt beter hier nog even wachten, het gaat al gauw regenen, zegt gastheer Jan. Ach, een echte KBO-er laat zich door een beetje regen niet tegenhouden, dus we gaan. Nauwelijks onderweg voelen we de eerste druppeltjes, geen probleem even schuilen onder wat bomen en bosschages.

Haastig wordt door enkele leden de meegebrachte regenkleding aangetrokken, anderen hebben vertrouwen dat de gewone jas die paar druppels wel tegen zal houden. Helaas, de enkele druppeltjes worden flinke regendroppen en na vijf minuten worden we overvallen door een hoosbui van zo’n 15 minuten. Snel wordt de regenkleding over het al deels doorweekte tenue getrokken. Voor velen is dit al te laat, zo ook Jan. Als de bui bijna voorbij is denkt hij ineens aan de wegwerp regenjas in zijn fietstas. Snel probeert hij die nog, met assistentie van Ria, aan te doen. Maar dat valt niet mee, je kunt zo’n ding net zo goed meteen weggooien. Juist Jan, zoiets heet niet voor niets wegwerpregenjas!

Als alles weer zo’n beetje droog gepoetst is fietsen we, met een vertraging van twintig minuten, verder. Er komt een lekker zonnetje tevoorschijn waardoor iedereen de regen zo vergeten is en onze kleding wordt beetje bij beetje droog. Helemaal droog worden bij het passeren van de vliegbasis, juist op het moment dat een zestal F35 straaljagers het luchtruim kiest. Een oorverdovend lawaai doet de hele omgeving trillen en de fiere KBO’ers worden bijkans van de fietsen (droog) geblazen. We fietsen onverdroten verder, meelij hebbend met de mensen die in deze omgeving wonen.

Snel hierna zien we dan het bordje Gemeente Land van Cuijk, het is net thuiskomen. De derde rustpauze is in Sint Hubert bij de Cuppies waar de KBO ons nog op een drankje of ijsje trakteert. Met een lekker kopje koffie of cappuccino worden we weer helemaal warm. Het laatste stuk naar Rijkevoort is nu een peulenschilletje. Bij binnenkomst van ons schôn dörpke worden we in de Via Capella uitbundig ontvangen  door het wat tegenvallende welkomstlegioen (helaas geen bloemen) onder aanvoering van Truus en Nellie.

Terug op het plein worden de gele hesjes door Piet ingenomen. En na een spontane en dankbare samenzang “Pietje bedankt, Pietje bedankt ….!!!” wordt het thuishonk door de voldane fietsers opgezocht.